GELİŞEMEME PSİKOLOJİSİ

Evlat sahibi olmak kuşkusuz çok güzel bir duygu olmalı, insan olarak yaşamda belli başlı normların başında gelir bir çocuk sahibi olmak . Toplumsal baskının da bunda etkisi büyük elbette, evlen - melisin, çocuk yap! - malısın.Bu gereklilik kiplerinden kim yakayı kurtarmış ki biz kaçacağız ? Ama önemli bir ayırdı var bu meselenin. Öyle önüne gelenin evlenelim , çocuk yapalım mantığı , çocuğu kendi kendine büyüyen bir bitki zannetmesi - ki bitkilerin bile kendi kendine büyümesi imkansızken - eğitimsiz insanların gitgide üreyerek eğitimsiz nesil  yetiştirmesi, git gide kaos ortamına dönüşen  bir  toplumsal yapı ile burun buruna yaşamak..!

Eğitimsiz adamlarla evlenmeyin demiyorum , eğitimsiz kadınlarla evlenmeyin demiyorum, demek istediğim bir çocuk yapıp ona fikrini sormadan dünyaya getirecekseniz ayağınızı denk alıp adam gibi yetiştirin..! Ya da baştan tedbirinizi alıp evleneceğiniz adamı - kadını seçerken yalnızca sevişeceğiniz kişi olarak bakmayıp aynı zamanda ileride çocuklarınızın yetişmesinde ne gibi bir katkı sağlayacağını bir düşünün.  
Bu konuda kadınlara büyük görevler düşmekte ; çocuk kız ya da erkek anne elinde ve himayesinde şekillenir, ağırlıklı olarak anneden etkilenir.

 Eğitimsiz, cahil bir annenin elinde çocukların yaşama 1 - 0 yenik başlaması kaçınılmazdır. Doğumundan itibaren başlayan ve 7 yaşına kadar total olarak şekillenen psikolojik yapısını gelişim psikolojisinden bir haber bir kadının elinde çocuğu terbiye ediyorum mantığıyla mahvetmesine şahit oluruz.
 Bir çocuğun iki önemli evresi olan 0 - 3 yaş ile 3 - 7 yaşları arasında yaşamı boyunca devam edecek davranış sistemi oluşur , şekillenir ve kemikleşir. 7 yaşından sonra belki çocuğa bale   öğretebilirsiniz - nispeten- , fakat asla ama asla  fallik dönemde yaşadığı  bir travma sonucu  geliştirdiği karakter ve korkuları alt etmesini  öğretemezsiniz. 

Travma sözcüğü güncel olarak kullanılan anlamı ile yanıltmasın ; bir çocuğun travması anne - babanın kavga etmesi ya da ayrılması sonucu oluşmaz yalnızca , bazen gündelik yapılan basit bir tavır onda travma yaratır ; tualetini tutamayan çocuğun birilerine ifşa edilmesi, çakmakla genital bölgesinin yakılması gibi eskilerin çokça kullandığı bu eylem süper bir travma sebebidir.Anlaşamayıp sırf çocukların psikolojisi bozulmasın diye devam eden evliliklerde birbirinden nefret eden ya da sürekli kavga eden ebeveynlerde bunlara bir örnektir. Sabah - akşam gergin bir ortamı çocuklara yaşatan , hatta bazen şiddet eylemlerine de şahit bırakan ebeveynler iyi ki boşanmayıp çocukların psikolojisini düşünürler..! Bu tarz çocuklarda da ilerleyen yıllarda öz güven problemi, şiddete eğilim ve sürekli bir yalnızlık korkusu hakimdir. Kendi başlarına kalmaları ya da kendi kendine yetebilmeleri çok güçtür.

Tarihte Kral Oidipus 'tan adını alan Oedipus Sendromu ile Elektra sendromu kız ve erkek bebeklerin oral dönemde en yaygın görülen davranışları da (kız bebeğin babaya - erkek bebeğin anneye aşık olması, herkesten bilhassa eşlerden kıskanması, annesi ile babasının arasına girmesi, aralarında yatması gibi) aynı şekilde bilinçli yaklaşım gerektirir ki ; bu dönem yapılan yanlış davranışlar, yorumlar , utandırma gibi eylemler ilerki yıllarda içe kapanıklık, cinsel bunalım, utangaçlık, ensest eğilimi gibi sonuçlara zemin hazırlar.

Bir erkek çocuğun sürekli anne ve çevresinin (kadın güruhun içinde ) yanında olması, konuşmalarına, davranışlarına , mahrem konularına eşlik etmesi de aynı şekilde tehlike arz eder ; sürekli kadın modeliyle iç içe erkek çocuğun uzun yıllar sürecek bu tarz bir birlikteliği bilinç altında eş cinsel eğilimi geliştirir .

Kız çocuklarının ise oral ve fallik dönem sonrası (7 yaş ve üzeri) bedenini fark etme , tanıma, merak duyguları hormonel olarak erkek çocuktan önce başlamakta ve merakla soracağı sorular her zaman tabu olup yanıtlanmazsa ve ek olarak anne - baba tarafından azarlanır, gözlemlenir ve merakının kötü bir şey olduğu duygusu ona aktarılırsa bu çocuk için artık cinsellik fikri asla düşünmekten vazgeçmeyeceği bir saplantı olacak ve bu bireyler genellikle olması gerekenden çok önce ve bilinçsizce  ilk  cinsel deneyimini yaşayacaklar ve     muhtemelen hayatları boyunca  taşıyacakları  bir travmaları da bu  deneyimleri  olacaktır.

Daha bir çok örnekle çeşitlendirebiliriz bu konuyu,ama temelde anlatılmak istenen değişmeyecektir . Bizler bir çocuk yapıp 'amaan nasılsa büyür ' diye düşünüyoruz ya hani, biraz düşünelim istiyorum. Çocuklar bizim en değerli varlığımız, geleceğimiz, mirasımız. Bir çiçek için verdiğimiz uğraştan fazlasını hak ediyorlar. Bir evcil hayvan gibi  - ki onların da bu muameleyi görmesi üzücü - kendi haline bırakamazsınız. Yemeğini , suyunu , giysi ve parasını verince meseleyi kapatamazsınız.  Onu yaşama getirmeye karar veren ve uygulayan kişi olarak onu yetiştirmek , önem vermek , anlamak ve cahil kalmamak zorundasınız.
Yok ben bu kadar detayla uğraşamam, biz böyle büyüdük , böyle gördük derseniz de üremeyin bir zahmet. Yüce evren sizin gibi bir geri zekalı ve soyundan mahrum kalsın..